Xa foi hai máis de cinco anos cando comecei a deixar pegadas na rede, a escusa era deixar constancia da experiencia de como era aquilo de agardar por algo que non sabiamos sequera que Ãa ser opedro.
Tanto foi asà que, por algunha estraña razón que non saberÃa explicar, contabamos que o noso cativo Ãa ser unha cativa e o blog naceu co nome de Catuxa, que serÃa o nome de opedro se non viñese con pirola incorporada. Pero a realidade foi outra e só soubemos que se chamarÃa como se chama a mesma mañá que saiu do ventre da súa nai.
E agora voltamos a estar nas mesmas, foron dÃas de alegrÃas contidas pola expectación, alegrÃas contidas polo que vivimos estes últimos meses, alegrÃas engalanadas con bágoas ao contarllo ao meu pai e alegrÃas e risadas ao escoitar as preguntas de opedro a todas as dúbidas que lle xurden,
e como chegou o bebé á barriga de mamá?
E asÃ, respostando preguntas foi como saimos da visita que lle fixemos á xinecóloga logo de escoitar os latexos do corazón dese carrouchiño de 9 cm. que a mamá de opedro leva dentro. AÃnda non temos data marcada no calendario pero sabemos que algún dÃa do mes de abril deberÃa ser un dÃa de alegrÃa.
Parabéns.
Diooos opaco! Parabéns! :-D
Parabéns :)
Parabéns e os meus maiores respetos!!!
Bueno, xa sabe.
parabéms… de novo ;-)
Tocalhe crear outro blog, nom? :-D
Pois reciba a súa familia, vostede incluÃdo, naturalmente, os meus máis sentidos parabéns. ¡Abril logo chega!
Parabéns e que veña con saúde !.
Ainda que xa mandara os meus parabéns non podo resistirme a mandar unha nova aperta chea de ledicia.
Sorte!
Parabéns con atraso!!!!!!!!!!